PRIONAILURUS VIVERRINUS - TARAJ

                                                                       Taraj[1]

PRIONAILURUS 

rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych (Felidae).

Występowanie

Rodzaj obejmuje małe gatunki zamieszkujące Azję.

Systematyka

Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:

Prionailurus bengalensis – kot bengalski
Prionailurus iriomotensis – kot wyspowy
Prionailurus planiceps – kot kusy
Prionailurus rubiginosus – kot rdzawy
Prionailurus viverrinus – taraj


Przypisy
1 Prionailurus w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)
2 N. Severtzov. Notice sur la classification multisériale des Carnivores, spécialement des Félidés, et les études de zoologie générale gui s'y rattachent. „Revue et Magasin de Zoologie pure et Appliquée”. Seria 2. 10, s. 387, 1858. Paryż (fr.).
3 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Prionailurus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2009-01-18]

Taraj[1]

PRIONAILURUS VIVERRINUS - TARAJ,KOT CENTKOWANY

Gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych.

Występowanie 

Żyje wzdłuż brzegów rzek, w namorzynach, niedostępnych lasach tropikalnych i na trzęsawiskach Pakistanu, Indii, Sri Lanki,Indonezji.

Opis 

Ma krępe ciało. Jego sierść jest szara lub szarooliwkowa w ciemne cętki, natomiast kończyny i ogon są poprzecznie pręgowane. Zewnętrzna warstwa szorstkiego włosia zatrzymuje wodę, która nie dostaje się do skóry a nawet do izolującej warstwy wewnętrznego futra. Charakterystyczną cechą taraja są jego nogi – silnie umięśnione. Stopy natomiast posiadają błonę pławną, która ułatwia pływanie. Taraj jest aktywny głównie nocą i o zmierzchu. Dobrze pływa, na drzewa wspina się rzadko. Ma doskonały wzrok i słuch.

                                                               Śpiący taraj

Wielkość  

długość ciała:

 75 cm 

oraz ogon o długości 

30 cm

wysokość w kłębie: 

45 cm

masa ciała:

około 8kg

Pożywienie 

Przyczajony na skale, na piaszczystej ławicy lub brodząc w płytkiej wodzie łowi ryby przednimi łapami wyposażonymi w ostre pazury. Pożera mięczaki słodkich wód, kraby, węże i żaby, atakuje stada owiec u wodopoju. Poluje również na ptaki i gryzonie.

Rozród 

Żyje samotnie, łączy się w pary tylko w okresie godowym. Ciąża trwa 63-68 dni, samica rodzi 1 – 2 młode

Ciekawostki  

Gatunek ten jest chroniony przepisami konwencji waszyngtońskiej (CITES).

Synonimy

Felis viverrina Bennett, 1833

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

EN-zagrożony

Przypisy

Skocz do góry↑ Prionailurus viverrinus w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)

Skocz do góry↑ Prionailurus viverrinus. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)

Bibliografia

Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Prionailurus viverrinus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 8 grudnia 2007]

ŻRÓDŁO: WIKIPEDIA