LEOPARDUS PARDALIS - OCELOT

                                                              Leopardus[1]

Leopardus 

Rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych, obejmujący gatunki o cętkowanej sierści zamieszkujące Amerykę Środkową i Południową. Status dwóch gatunków L. braccatus i L. pajeros nie został jeszcze ostatecznie wyjaśniony. Zostały wyodrębnione z gatunku L. colocolo przez Garcia-Pereę w 1994 na podstawie różnic morfologicznych i geograficznych[3]. Jednak analiza genetyczna umożliwia istnienie podziału w poszczególnych populacjach, ale nie na poziomie gatunku[4][5].

Systematyka

Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:

Leopardus braccatus

Leopardus colocolo – kot pampasowy

Leopardus geoffroyi – kot argentyński

Leopardus guigna – kot górski

Leopardus jacobitus – kot andyjski

Leopardus pajeros

Leopardus pardalis – ocelot

Leopardus tigrinus – kot tygrysi

Leopardus wiedii – margaj

Przypisy1 Leopardus w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)
2 J. E. Gray. Descriptions of some new Genera and fifty unrecorded Species of Mammalia. „The Annals and Magazine of Natural History”. Series 1. 10, s. 260, 1842 (ang.).
3 R. Garcia-Perea. The pampas cat group (Genus Lynchailurus Severertzov 1858) (Carnivora: Felidae), A systematic and biogeographic review. „American Museum Novitates”. 3096, s. 1-35, 1994 (ang.).
4 W. E. Johnson, J. P. Slattery, E. Eizirik, J.-H. Kim i inni. Disparate phylogeographic patterns of molecular genetic variation in four closely related South American small cat species.. „Molecular Ecology”. 8, s. 79-94, 1999 (ang.).
5 E. Eizirik, W. E. Johnson, S. J. O'Brien, S. J. Submitted. Molecular systematics and revised classification of the family Felidae (Mammalia, Carnivora). „Journal of Mammalogy”.
6 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Leopardus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-01-07]

                                                      Ocelot[1]

LEOPARDUS PARDALIS - OCELOT

Gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych (Felidae)

Występowanie

Ameryka Południowa

Ameryka Środkowa

południe Ameryki Północnej

Występuje przeważnie w wilgotnych lasach. Często przebywa niedaleko ludzkich siedzib. Spotykany również na polach i na plantacjach trzciny cukrowej.

Środowisko życia

lasy równikowe

środowisko otwarte, np. torfowiska, sawanny

środowiska wilgotne, jeziora, stawy

namorzyny

Widoczne cechy

Długość ciała:

 70-100 cm

Długość ogona:

 30-45 cm

Wysokość w kłębie:

 50 cm

Waga:

 12-16 kg

Ciąża:

 70-80 dni

Liczba młodych:

 2-4

Dojrzałość płciowa:

 samiec – 2,5 roku, samica – 2 lata

Pożywienie:

 drobne kręgowce

Długość życia:

 12-15 lat

Pożywienie

Oceloty żywią się wieloma zwierzętami, w tym: szczurami, świnkami morskimi, małpami, pancernikami, mrówkojadami, aguti, różnymi jeleniowatymi, młodymi pekari, jaszczurkami, wężami, żółwiami i różnymi ptakami. Często zakradają się do kurników.

Rozmnażanie

Dojrzałość płciową samice osiągają w wieku 2 lat, a samce pół roku później. Okres godowy trwa od października do stycznia. Po ciąży trwającej ok. 70 dni w dziupli rodzą się 2-4 kocięta, które otwierają oczy po 15 dniach. Dwa lata młode uczą się od matki różnych technik polowań, a wkrótce potem wyruszają na poszukiwanie własnego terytorium.

Wygląd

Oceloty mają krótką, jedwabistą sierść o barwie zależnej od otoczenia, w którym żyją. Koty żyjące w lasach mają żółtą lub rudą sierść, a zamieszkujące krzaki – szarą.

Nieregularny wzór z ciemnych plam i pręg zdobi futro ocelota. Na grzbiecie i bokach plamy tworzą rozety, na głowie, ogonie i łapach przechodzą w ciemne pasy. Brzuch jest jasny. Uszy czarne (z białymi plamkami) i zaokrąglone są osadzone na niewielkiej głowie. Ma silne łapy z ostrymi pazurami.

Tryb życia

Te małe koty nie łączą się w pary. Prowadzą nocny tryb życia. Dzień spędzają na drzewach, w nocy polują.

Podgatunki

Wyróżnia się 10 podgatunków[3][1]:

L. pardalis aequatorialis (Mearns, 1903)

L. pardalis albescens (Pucheran, 1855)

L. pardalis melanurus (Ball, 1844)

L. pardalis mitis (F. G. Cuvier, 1820)

L. pardalis nelsoni (Goldman, 1925)

L. pardalis pardalis (Linnaeus, 1758)

L. pardalis pseudopardalis (Boitard, 1842)

L. pardalis pusaeus (Thomas, 1914)

L. pardalis sonoriensis (Goldman, 1925)

L. pardalis steinbachi (Pocock, 1941)

Ochrona

Najintensywniej polowano na oceloty w latach 60. i 70. Z powodu pięknego rysunku i jedwabistości futra, skóry tych kotów były i są bardzo cenne. Obecnie oceloty są chronione przepisami konwencji waszyngtońskiej (CITES) i choć handel skórami jest zabroniony, nadal się je zabija.

Ciekawostki

Na młode oceloty polują węże boa, anakondy i kajmany

Wrogami naturalnymi tych kotów są inne oceloty, pumy i jaguary

Zwierzęta te nie boją się wody – bardzo dobrze pływają

Oceloty mogą poruszać się bezszelestnie nawet po suchych liściach, dzięki miękkim poduszeczkom

Samice często wyrywają sobie sierść ze skóry na brzuchu, aby wyścielić nią gniazdo

Małe zwierzęta przynoszone przez matkę do gniazda służą młodym do nauki polowania

Gatunki pokrewne

serwal

taraj (inaczej – kot cętkowany)

Synonimy

Felis pardalis Linnaeus, 1758

Kategoria zagrożenia

 (CKGZ)[2] VU - zagrożone

Przypisy

1 1,0 1,1 Leopardus pardalis w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)

2 Leopardus pardalis. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)

3 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Leopardus pardalis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 29 sierpnia 2009]

Bibliografia

1Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Leopardus pardalis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 8 grudnia 2007]


ŻRÓDŁO: WIKIPEDIA