FELIS BIETI - KOT TYBETAŃSKI

                                                                  Felis

Felis – rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych obejmujący gatunki:

Felis bieti - kot tybetański
Felis chaus - kot błotny
Felis lybica - kot nubijski
Felis margarita - kot arabski
Felis nigripes - kot czarnołapy
Felis silvestris - żbik
Felis silvestris catus - kot domowy

FELIS BIETI - KOT TYBETAŃSKI

Gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych. Występuje w północno-zachodnich Chinach, nad rzeką Huang He i na południu Gobi. Opisany w 1889 roku przez Francuza Alphonse Milne-Edwardsa. Na początku sądzono, że jest spokrewniony z chausem, współcześnie sądzi się, że jest bliższy żbikowi, a przez niektórych traktowany jest jako jego podgatunek[2].

Długość ciała bez ogona

68-95 cm

Długość ogona

30-45 cm

Masa ciała

6-9 kg

Ubarwienie

Ubarwiony żółtoszaro, na grzbiecie ciemniej. Uszy z pędzelkami, żółtobrązowe. Ogon tępo zakończony z czarnym czubkiem, poprzedzonym 4 czarnymi pierścieniami.

Pożywienie

Żywi się głównie gryzoniami i ptakami. Zwierzę słabo poznane, zagrożone wyginięciem, ponieważ zjada również szczekuszki, które na obszarze jego występowania truje się, jako szkodnik

Rozród

W miocie występują 2-4 młode.

Biotop

Najchętniej zamieszkuje wysokie łąki górskie.

Tryb życia

Gatunek aktywny w nocy.

Przypisy

1Felis bieti w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)

2Felis bieti. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)

FELIS CHAUS - KOT BŁOTNY, BAGIENNY, TRZCINOWY 

Gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych. Występuje od dolnego Egiptu po Indie, Nepal, Cejlon i Półwysep Indochiński. Opisany w 1777 roku. Spokrewniony ze żbikiem. Jeden z dwóch kotów (obok kota nubijskiego) znanych z egipskich malowideł; chaus był przez Egipcjan używany do polowania na ptaki.

Długość ciała bez ogona

56-94 cm

Długość ogona

20-31 cm

Masa ciała

4,5-12 kg

Wysokość w kłębie

40-50 cm

Ubarwienie

Na rozległym obszarze występuje w 9 podgatunkach, czy rasach geograficznych, różniących się ubarwieniem, długością sierści i wielkością. Zazwyczaj jest to kot o płowym (czasem rudawym lub rudobrązowym) ubarwieniu, uszy z krótkimi pędzelkami (jak u rysia). Ogon czarno zakończony, puszysty, z wyraźnymi pierścieniami. Pysk przypomina kota domowego.

Pożywienie

gryzonie(głównie), zające, płazy, robaki[3], ptaki, węże, jaszczurki, ryby.

Dojrzałość płciowa

1,5 - 2 lata

Rozród

ciąża trwa około 66 dni, w miocie jest 3-5 młodych. Podczas rui samce wydają charakterystyczny dźwięk podobny do szczekania psa. Jest to jeden z niewielu gatunków kotów, u których samiec opiekuje się młodymi.

Ochrona

Tępiony ze względu na ładne futro; na jedno damskie okrycie trzeba 12 skórek tego kota.

Długość życia

Średnia długość życia to 14 lat[3].

Znaczenie gospodarcze

Polowanie na koty błotne jest zabronione w: Bangladeszu, Chinach, Indiach, Izraelu, Pakistanie, Tadżykistanie, Tajlandii i Turcji, nastomiast dozwolone jest w takich krajach jak: Bhutan, Gruzja, Laos, Liban, Nepal, Sri Lanka i Wietnam, status chausów jest niejasny w: Afganistanie, Armenii, Azerbejdżanie, Kambodży, Egipcie, Iranie, Iraku, Kazachstanie, Syrii, Turkmenistanie i Uzbekistanie[3].

Zasięg występowania

Koty błotne są spotykane od poziomu morza aż po wysokość 2400 m n.p.m. w Himalajach[3].

Ciekawostki

Koty błotne potrafią nurkować(wykorzystują tę zdolność w celu złapania ryby bądź ucieczki przed psami, ludźmi)[3]. Nie boją się ludzi i często osiedlają w pobliżu ich siedzib.

Podgatunki[4][5]

Felis chaus chaus - Iran, Pakistan, Afganistan, środkowa Azja

Felis chaus affinis - Wietnam, Laos, Kambodża, Junnan, Himalaje

Felis chaus fulvidina - Tajlandia, Mjanma

Felis chaus furax - Irak, Syria

Felis chaus kelaarti - południowe Indie[5], Sri Lanka

Felis chaus kutas - środkowe Indie[5], Bangladesz

Felis chaus maimanah

Felis chaus nilotica - Egipt

Felis chaus oxiana - południowo-zachodnia Rosja

Felis chaus prateri - zachodnie Indie

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

VU - narażony na wyginięcie

Przypisy

1 Felis chaus w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)

2 Felis chaus. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)

3 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Ogurlu I., Gundogdu E., Yildirim I.C., 2010. Population status of jungle cat (Felis chaus) in Egirdir lake, Turkey. Journal of Environmental Biology, 31: 179-183. Accessed March 25, 2010 at

4 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Felis chaus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 29 sierpnia 2009]

5 5,0 5,1 5,2 Mukherjee S., Krishnan A., Tamma K., Home C., R N., et al. (2010) Ecology Driving Genetic Variation: A Comparative Phylogeography of Jungle Cat (Felis chaus) and Leopard Cat (Prionailurus bengalensis) in India. PloS ONE 5(10): e13724. doi:10.1371/journal.pone.0013724

ŻRODŁO: WIKIPEDIA